به گزارش ایرنا به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، در چارچوب این پیمان دفاعی که قرار است امروز (چهارشنبه) در لندن توسط وزرای دفاع آلمان و انگلیس امضا شود، هواپیماهای ضد زیردریایی برلین به طور دوره‌ای و برای محافظت از کابل‌های حیاتی زیر آب در دریای شمال از پایگاهی در اسکاتلند بر فراز اقیانوس اطلس شمالی گشت‌زنی خواهند کرد.

وزیر دفاع آلمان با استقبال از امضای این پیمان دفاعی میان دو کشور قدرتمند اروپایی، اظهار کرد: با طرح‌هایی که در حوزه‌های هوایی، زمینی، دریایی و سایبری در چارچوب این پیمان دفاعی به اجرا خواهیم گذاشت، به طور مشترک توانایی‌های دفاعی خود را افزایش داده و نقش کشورهای اروپایی را در ناتو پررنگ خواهیم کرد.

بر اساس این قرارداد دفاعی، انگلیس و آلمان همچنین قرار است در زمینه تولید سلاح‌های تهاجمی دوربرد و همچنین ساخت پهپاد با یکدیگر همکاری کنند.

به گزارش ایرنا، کی یر استارمر نخست‌وزیر انگلیس پیشتر و در آغاز سفر دو روزه خود به آلمان و فرانسه گفت که می‌خواهد بریتانیا از روابط متمردانه با متحدان اروپایی اش فراتر رود و در تلاش‌هایش برای تقویت رشد اقتصادی انگلیس، تقویت روابط با متحدان اروپایی را مدنظر دارد.

استارمر افزود که با اولاف شولتس صدر اعظم آلمان درباره توافق جدیدی که همکاری‌های نظامی دوجانبه را به سطح بی سابقه‌ای و مشارکت در حوزه‌های تجاری و انرژی را افزایش می‌دهد، مذاکره خواهد کرد.

استارمر در بیانیه‌ای گفت: ما باید برگزیت و روابط تضعیف شده ناشی از رویکرد دولت قبلی را ترمیم کنیم و فرصتی در یک نسل برای احیا و از سرگیری روابط با اروپا در اختیار داریم.

انگلیس و آلمان به عنوان متحدان ناتو که بیشترین سرمایه گذاری را در بودجه دفاعی اروپا دارند تا قبل از بازگشت احتمالی دونالد ترامپ رئیس جمهور پیشین آمریکا به کاخ سفید و کاهش حمایت نظامی از اوکراین، به دنبال راه‌هایی برای افزایش همکاری‌های دفاعی هستند.

ترامپ نامزد جمهوری خواهان در انتخابات نوامبر (آبان) هشدار داده است که اگر دوباره انتخاب شود به طور اساسی درباره اهداف و ماموریت ناتو تصمیم گیری خواهد کرد.

وی همچنین گفت که تعهدی به ارسال کمک‌ها به اوکراین نخواهد داشت و از متحدان اروپایی که بودجه دفاعی خود در ناتو را افزایش نمی‌دهند، حمایت نخواهد کرد.

به گفته مقامات، همکاری دفاعی انگلیس و آلمان می‌تواند شبیه پیمان «لنکستر هاوس» بین انگلیس و فرانسه باشد که در سال ۲۰۱۰ با تعهد برای ایجاد نیروی مشترک و به اشتراک گذاشتن تجهیزات و مراکز تحقیقاتی موشک‌های هسته‌ای مورد توافق قرار گرفت.